Палітычная сістэма грамадства - гэта шэраг спосабаў адносіны ўлады і грамадства, замацаваных на адзінай нарматыўна-каштоўнаснай аснове.

            Адносіны паміж палітычнымі партыямі, грамадскімі арганізацыямі, рухамі, народам і дзяржавай і вызначаюць выгляд палітычнай сістэмы.

            За некалькі тысячагоддзяў спосабы ўзаемадзеяння ў рамках дзяржавы склаліся ў такія асноўныя сістэмы.

            Тэакратыя - улада рэлігійнага лідэра Гэтая палітычная сістэма самая старажытная. Ёй ужо больш за дзевяць стагоддзяў. Першыя згадкі ў I ст. нашай эры ў Ерусаліме Язэпам Флавіем.

            У сучасным свеце яркімі прыкладамі тэакратычнага праўлення з'яўляюцца такія краіны, як Ватыкан і Бруней. Часткова Тэакратыя выяўляецца ў кіраванні дзяржавай Іран. У Рэспубліцы Беларусь царква аддзеленая ад дзяржавы.

                        Ватыкан

            Дэмакратыя - улада народа.

            Дэмакратычная форма палітычнай сістэмы з'явілася яшчэ ў Старажытнай Грэцыі. Толькі тады рабоў і чужаземцаў не лічылі грамадзянамі, то ёсць народам краіны. У многіх сярэдневяковых дзяржавах такое было звычайным. Яны называліся дэмакратыямі, але пры гэтым значную частку насельніцтва не адносілі да народа, і не прадстаўлялі права голасу. Таму такую палітычную сістэму можна назваць "рабаўладальніцкая дэмакратыя», "феадальная дэмакратыя», "буржуазная дэмакратыя».                       

        Старажытная Грэцыя

            У сучасным свеце галоўнымі прыкметамі дэмакратычнага кіравання з'яўляюцца сумленныя і празрыстыя выбары ў органы ўлады, падзел на заканадаўчую, выканаўчую і судовую ўлады, падпарадкавання меншасці большасці, захаванне палітычных правоў і свабодаў.

            Аўтарытарызм - улада адной асобы або групы асоб. Дзейнасць прадстаўнічых органаў улады бутафорна. Аўтарытарнае кіраванне характэрна для абсалютных манархій (Саудаўская Аравія, Аб'яднаныя Арабскія Эміраты).                      Будынак урада  ААЭ

            Аўтарытарны спосаб кіравання добра забяспечвае грамадскі парадак, вырашае найвострыя жыццёвыя праблемы. У наш час аўтарытарныя палітычныя сістэмы доўга не існуюць. Яны пераходзяць альбо да дэмакратыі, альбо да таталітарызму.

            Таталітарызм - усеагульны(татальны) кантроль дзяржавы над усімі яго членамі ва ўсіх сферах жыцця (эканоміка, рэлігія, сям'я). Важна: поўная адсутнасць дэмакратычных свабодаў. Таталітарызм моцна зацвердзіўся пры дыктатарскіх рэжымах XX стагоддзя - у гітлераўскай Германіі, сталінскім Савецкім Саюзе, франкскай Іспаніі.

           Таталітарныя рэжымы імкнуцца цалкам падпарадкаваць грамадства дзяржаве з дапамогай манаполіі дзяржаўных крыніц інфармацыі, прапаганды, афіцыйнай ідэалогіі, адзіна дакладнай для грамадзян, сеткі тайных службаў для сачэння, абавязковай аднапартыйнай сістэмы, безальтэрнатыўнага членства грамадзян у масавых арганізацыях, падначаленых кіруючай партыі.

             Неабходнасць у таталітарнай ідэалогіі ўзнікае ў перыяды вострых сацыяльна-эканамічных крызісаў, узброеных канфліктаў. Таталітарызм   здольны мабілізаваць сілы і сродкі грамадства для дасягнення складаных мэтаў, напрыклад у перыяды войнаў. Аднак, такія палітычныя сістэмы самі хутка скочваюцца да крызісу і ператвараюцца ў дэмакратыю ці аўтарытарызм.